’t Ovenbuur

De oude naam voor een bakhuis vaak in de buurt van een boerderij opgetrokken: ’t
ovenbuur. Vroeger toen vele daken met stro of riet gedekt waren konden schouwgensters
makkelijk brand veroorzaken. De bakoven stond best niet te kort bij. Maar in de benaming
weerklinkt ook het traditionele gemeenschappelijke gebruik. Samen met de buren werd de
bakoven regelmatig voor het dagelijks brood gestookt. De bakovens zijn vrij groot en het
kost heel wat moeite om hem heet te stoken. De buurt kwam samen en deelden het werk en
de lusten.
De bakoven van de Oyenbrugmolen is met de hulp van, de provincie Vlaams-Brabant en het
Regionale Landschap de Brabantse Kouters, helemaal heropgebouwd. De oven staat in een
gebouwtje met een eeuwenoude geschiedenis. Ooit stond hier Lachaertsmolen. In het
archief van de abdij vinden wij enkele pachtbrieven uit 1397 en uit 1437 die een
olieslagmolen vermelden in de heerlijkheid t’ Oyenbrugge. Geert Lachaert was de pachter-
molenaar. Het middeleeuwse molentje werd allicht vernield tijdens de opstand tegen Spanje
in de 16 de eeuw. Op die plaats werd bij de nieuwe molen aan de andere kant van de
Maalbeek een nutsgebouw opgetrokken. Gedurende eeuwen werd er gewassen met water
van de beek. En werd er brood gebakken.
In 1977 werd het vervallen bakhuis grotendeels heropgericht. In 2014 hebben wij de bouw
van een nieuwe bakoven opgenomen in het project ‘Oyenbrugmolen en Omgeving’. Eind
2016 werd de 1 ste steen gelegd. En tijdens het Oyenbrugmolenfeest augustus 2017 hebben
wij het plaatsen van de balken voor de ovenstoel gevierd.